Muhammad Bin Qasim in Urdu

Analiza I Przegląd Aplikacji Na Androida: Muhammad Bin Qasim in Urdu, Opracowany Przez Pak Appz. Wymienione W Kategorii Edukacja. Bieżąca Wersja To 1.0, Zaktualizowana W 11/02/2022 . Według Recenzji Użytkowników W Google Play: Muhammad Bin Qasim in Urdu. Osiągnięto Ponad 6 Tysiąc Instalacji. Muhammad Bin Qasim in Urdu Ma Obecnie 1 Recenzje, Średnia Ocena 5.0 Gwiazdek

Muhammad ibn Qasim (arab. محمد ابن القاسم, romanizacja: Muhammad ibn Qāsim; ok. 695 – 715), był arabskim dowódcą wojskowym w służbie kalifatu Umajjadów, który kierował muzułmańskim podbojem Sindh od ostatniego króla hinduskiego, Raja Dahira w bitwie pod Arorem. Był pierwszym muzułmaninem, który z powodzeniem zdobył terytoria hinduskie i zapoczątkował wczesne islamskie Indie w 712 r. n.e.

Kasim urodził się w 695 i należał do plemienia Banu Thaqif. Został wyznaczony na gubernatora Fars w Iranie, prawdopodobnie zastępując swojego wuja Muhammada ibn Yusufa. W latach 708-711 Kasim poprowadził ekspedycję do Sindh i pokonał króla bramińskiego Raja Dahira, z powodzeniem podbijając region. Ustanowił rządy kalifatu w całym Sindh i sprawował funkcję jego gubernatora od 712 do swojej śmierci w 715. Zmarł w Mosulu w Iraku, a źródła podają, że jego ciało zostało pochowane w Makran w Beludżystanie w Parku Narodowym Hingol.

Pełne imię Kasima to Muhammad ibn Qasim. W języku arabskim nazwa Qasim oznacza „ten, który rozprowadza”. Jeden z jego słynnych tytułów Al-Laqab oznacza „Tytuł”. Jeden z jego innych tytułów Imad ad-Din oznacza „Filar Wiary”.

Muhammad ibn Qasim należał do rodziny Abu Aqil z Banu Awf z plemienia Thaqif. Członkowie Thaqif przyjęli islam w c. 630 i stopniowo wzrastał w szeregach powstającego kalifatu. Odegrali ważną rolę we wczesnych podbojach muzułmańskich, zwłaszcza w Iraku, oraz we wczesnych operacjach na subkontynencie indyjskim. W ok. 636 Thaqafite gubernator Bahrajnu (Arabia wschodnia), Osman ibn Abi al-As, wysłał ekspedycje morskie przeciwko indyjskim portom Debal, Thane i Bharuch. Potęga plemienia rosła wraz z pojawieniem się kalifatu Umajjadów w 661 roku.

Rodzina Abu Aqil zyskała prestiż wraz z pojawieniem się al-Hajjaj ibn Yusufa, pierwszego kuzyna ojca Qasima, Muhammada ibn al-Hakama. Al-Hajjaj został dowódcą kalifa Umajjadów Abd al-Malika (685–705) podczas drugiej muzułmańskiej wojny domowej i zabił głównego rywala Umajjadów o kalifat, Abd Allaha ibn al-Zubajra, w 692 r. dwa lata później został mianowany wicekrólem Iraku i wschodniego kalifatu. Po awansie al-Hajjaj został patronem Thaqif i wyznaczył kilku członków na ważne stanowiska w Iraku i jego krajach zależnych. Ojciec Qasima został mianowany zastępcą gubernatora Basry, choć jego kariera była poza tym nie wyróżniająca się. Zgodnie z listem pomiędzy Qasim i al-Hajjaj cytowanym przez Chach Nama, matką Qasima był niejaki Habibat al-Uzma (Habiba Wielki). Chach Nama wskazuje również, że Qasim miał brata w podobnym wieku o imieniu Sulb, a źródła arabskie wskazują, że miał znacznie młodszego brata o imieniu al-Hajjaj, który służył jako dowódca Umajjadów podczas buntu Alidów w 740 roku.

Kasim urodził się ok. 694. Jego miejsce urodzenia prawie na pewno znajdowało się w Hidżaz (Arabia Zachodnia), albo w Taif, tradycyjnym domu jego plemienia Thaqif, albo w Mekce lub Medynie. Według historyka Nabi Bakhsha Balocha, Qasim najprawdopodobniej dorastał częściowo w Ta'if, a następnie w Basrze i Wasit, stolicy prowincji Iraku założonej przez al-Hajjaja w 702. Czasy Qasima w Basrze, militarnym i intelektualnym centrum świata islamu w tamtym czasie mógł poszerzyć horyzonty zawodowe Qasima, podczas gdy w Wasit prawdopodobnie kształcił się i szkolił pod patronatem al-Hajjaja. Al-Hajjaj bardzo lubił Qasima i uważał go za wystarczająco prestiżowego, by poślubić swoją córkę Zaynab. Kitab al-aghani odnosi się do Kasima w wieku 17 lat jako „najszlachetniejszego Thaqafite swoich czasów”. Podsumowując Baloch, „Qasm dorastał w sprzyjających warunkach i stał się zdolnym, energicznym i kulturalnym chłopcem o doskonałych gustach”.

Pierwsze zadanie Qasima odbyło się w prowincji Fars we współczesnym Iranie, gdzie poproszono go o podporządkowanie sobie grupy Kurdów. Po pomyślnym zakończeniu misji został mianowany gubernatorem Fars.[16] Prawdopodobnie zastąpił swojego wuja Muhammada ibn Yusufa al-Thaqafiego, brata al-Hajjaja, który wcześniej był gubernatorem.

Read more