Muhammad Bin Qasim by Naseem Hijazi - Fateh e Hind

Analiza I Przegląd Aplikacji Na Androida: Muhammad Bin Qasim by Naseem Hijazi - Fateh e Hind, Opracowany Przez Pak Appz. Wymienione W Kategorii Edukacja. Bieżąca Wersja To 1.1, Zaktualizowana W 23/07/2020 . Według Recenzji Użytkowników W Google Play: Muhammad Bin Qasim by Naseem Hijazi - Fateh e Hind. Osiągnięto Ponad 2 Tysiąc Instalacji. Muhammad Bin Qasim by Naseem Hijazi - Fateh e Hind Ma Obecnie 7 Recenzje, Średnia Ocena 3.9 Gwiazdek

Naseem Hijazi jest autorem książki powieści Muhammada bin Qasima. To kolejna wielka książka History Naseem Hijazi. Muhammad Bin Qasim był szefem wojskowym sił zwolenników Mohameda, który pokonał Sindha w 712 r. A.D. Był synem brata (siostry) Hajjaja Bin Yousaf, gubernatora Iraku Mohamed. Hajjaj był dodatkowo niezwykle szanowanym szefem wojska.



wychodzący na Sindh obejmował drogę ważnego zwolennika Mohamed Good Things wykonane na subkontynencie. Muhammad bin Qassim był wielkim kibicem Mohamed, szanowanym za wielkie działania. Jako szef wojskowy spotkał swój bardzo smutny koniec w Nowym życiu. Został umieszczony nad Radżą Dahir z Sindh w przybrzeżnych obszarach Sindh.

Książka Muhammad Bin Qasim jest historią fikcyjną, ale możemy powiedzieć, że historia Muhammada bin Qassima w urdu. Książka ma w sobie żywe, wojny i dobre rzeczy Muhammada bin Qasima. Pisarz opisał istniejącą maszynę kółka z autorytatywnymi stwierdzeniami, wskazówkami, które są godne zaufania. Opowiedział także o osobistym życiu, a bóg strachu przed Mohammadem Bin Qasima.

Naseem Hijazi, pisarz książki Muhammada Bin Qasima, był wielkim pisarzem fikcyjnym i pisarzem historii w Pakistanie. Napisał wiele super hitowych książek o historii muzułmanów i islamu.

Muhammad bin Qasim al-Thaqafi (arabski: محمد بن القاسم الثقفي, Romanized: Muhammad bin al-qāsim al-thaqafi; Epitet) Imad Ad-Din (arabski: عماد الدين, romanizowany: ʿImad al-dīn), był arabskim dowódcą kalifatu Umayyad, który podczas panowania kalifa al-Walida I (r. 705–715), poprowadził muzułmańskie konquest Sindh i Multan (oba prezentowanie Pakistana) z trzeciego, jak i ostatniego, jak i ostatniego i ostatniego i ostatniego) Maharaja z dynastii Brahmin, Raja Dahir w bitwie o Aror. Był pierwszym muzułmaninem, który pomyślnie zaatakował Sindh.

Kampania Muhammada bin Qasima
Hajjaj stała się większą opieką i planowaniem w tej kampanii niż druga kampania. Al-Hajjaj dał Muhammadowi dowództwo wyprawy między 708 a 711, kiedy Mahomet miał zaledwie 15–17 lat, najwyraźniej dlatego, że dwóch poprzednich dowódców Umayyad nie udało się ukarać władcy Sindha, Raja Dahir za jego brak zapobiegania Piratom przed zaburzeniem muzułmanów wysypek po wybrzeżu Sindh. Al-Hajjaj nadzorował tę kampanię z KUFA, utrzymując bliski kontakt z Muhammadem w postaci regularnych raportów, w których cele są specjalni posłańcy między Basra i Sindh. Armia, która odjechała z Shiraz pod rządami Mahometa, składała się z 6000 syryjskiej kawalerii i oddziałów Mawali (Sing. Mawla; nie-arab, muzułmańskich wyzwoleńców) z Iraku. Na granicach Sindh dołączył do niego zaawansowany strażnik i sześć tysięcy kawalerii wielbłąda, a później, posiłki gubernatora Makran zostały przeniesione bezpośrednio do Debal (Daybul), u ujścia Indusu, morzem wraz z pięcioma manjanikami (katapult). Armia, która ostatecznie schwytała Sindha, zostanie później powiększona przez Gurjars i Medy, a także inne nieregularne, które słyszały o arabskich sukcesach w Sindh. Kiedy Muhammad przeszedł przez pustynię Makran, wychowując swoje siły, musiał ujarzmić spokojne miasta Fannazbur i Arman Belah (Lasbela), które wcześniej zostały podbijane przez Arabów.

Pierwszy miasto zaatakowany w Muhammadu był debealny, a na rozkaz al-Hajjaj, a on postanowił w decyzyjnym miejscu w obszarze, w którym intribuction w decyzyjnie w decyzyjnie w decyzyjnie w decypie. nie dając kwartału mieszkańcom lub kapłanom i niszcząc jego wielką świątynię. Od Debal armia arabska maszerowała następnie na północny wschód, zabierając miasta takie jak Nerun i Sadusan (Sehwan) bez walki. Jedna piąta łupów wojennych, w tym niewolników, została przekazana do Al-Hajjaj i kalifa. Podbój tych miast został osiągnięty ze względną łatwością; Jednak armie Dahira przygotowywane po drugiej stronie Indusu [A] nie zostały jeszcze skonfrontowane. W ramach przygotowań do ich spotkania Muhammad wrócił do Nerun, aby zaopatrzyć się i otrzymać posiłki wysłane przez al-Hajjaj.

Read more